Aslında o kadar yalnız ve mutsuzdur ki insanlar... Bu nedenle ortaya atılmıştır arkadaşlık kavramı. Kendi kendine yetemeyen insanoğlu; başkalarında arar olmuştur kendisini. Arkadaşlık, bir gruba dahil olma dürtüsü uyandırır insanda. Bu insanlar "sosyal" sıfatı ile ödüllendirilir. Ele yapışan, ağır ağır zehir yayan, ve panzehiri bulunmayan bir ödül...
İnsanın tek bir dostu olmalı; onu da kendi içinde aramalı.
Sıfat
13 yıl önce
5 yorum:
haklisin galiba, hatta evet.. cok haklisin, malesef..
Acıtıyormuş meğer bazen haklı olmalar...
zuzu gene doğruları demişsin:/
Gün geçtikçe yitmeye başladı bu kavramlar. Dost herkese denmez diye öğretildi bizlere,bana. Oldu,dost dediklerim,zannetmekten ibaretmiş benimkisi o ayrı. Tekim şimdi,dediğin gibi içimde arıyorum.Ama acil çıkış kapıları lazım olmuyor mu?
Olmazmı...
Ne yazık ki lazım oluyor. Lakin, insanlar içindeki hüzünden ve hissettiği yalnızlık duygusundan kurtulabildiği vakit, sanmıyorum ki bir daha lazım olsun...
Yorum Gönder