BENDENİZ...

Devirdim başımı kağıda.
Şarlatan gülüşmeler çalınsa da kulağıma,
Kulak tıkaçlarım var benim,
Oynar kalemim her daim.

Bendeniz yorgun...
Çünkü açık idi gözleri,
Dünyaya geldiği günden beri.
Taktıramadılar kendi "gözlüklerini",
Geniş alnı izin vermedi.

Açık idi beyni.
Lakin;
farklı marka süzgeç kullanıyordu mantığı,
Süzemedi hayatın tek şık sunan,
O da yanlış cevap olan,
sorgusal niteliğini.

Süzgecin altında bulunan,
Koca bir hiçlik olunca,
Kendinden şüphe etti.
Zilzurna ayık olan beyni,
Sarhoş sandı kendini.