Kitaplar, insan yapımı raflarda değil, üzerinde gezinen gözlerde güzeldir. İnsan da, dört duvar arasında değil, doğada çıplak iken güzeldir. Hele ruhunu sarabilmişse çıplak bedenine; demeyin güzelliğine...
Yüce gönüllere, yüce ruhlar bahşedilmeli. Denk gelmezse şayet, o gönül solar gider. Kalır geride et ve kemik.
Arındığı vakit insan duygularından, bir yanılsama yaşar; huzura erdiğini düşünür. Arınabilirsen duygularından, ne ben sana insan diyeyim, ne de sen bana insan olduğumu söyle. Duygusuz bir insanın, bana "insan" sıfatını yakıştırması, bir hakarettir adıma. İrfan sahibi sanmayasın kendini; nitekim irfan sahibi, düşünmesini bilen değil, hissetmesini bilendir.
Sıfat
13 yıl önce
0 yorum:
Yorum Gönder